Πριν λίγες μέρες, με έγγραφο της Γενικής Διεύθυνσης Δημόσιας Υγείας & Υπηρεσιών Υγείας του Υπουργείου Υγείας με αριθμ. Γ4β/Γ.Π./οικ. 65080 από 26.08.2016 καθορίζεται ότι η πιστοποίηση της κατάστασης της ψυχικής υγείας των αιτούντων άδειας οπλοφορίας μπορεί πλέον να γίνει και από ιατρούς της ειδικότητας Γενικής Ιατρικής, ενώ ως τώρα καθοριζόταν ότι μπορεί να γίνει μόνο από Ψυχιάτρους αλλά και (κακώς κατά τη γνώμη μου) από Νευρολόγους και Παθολόγους. Πρέπει να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο έγγραφο δεν είναι αναρτημένο στη Διαύγεια, κοινώς υπογράφηκε και διανεμήθηκε «νύχτα».
Το θέμα της οπλοκατοχής, των προδιαγραφών αλλά και των δικαιολογητικών καθορίζονται από το άρθρο 10 του Ν. 2168/1993 και στην παράγραφο 9 του άρθρου αυτού αναφέρεται ρητά ότι «Με απόφαση του Υπουργού ∆ηµόσιας Τάξης καθορίζεται η διαδικασία για τη χορήγηση των αδειών οπλοφορίας και κατοχής όπλου, ο τρόπος ανάκλησης τους και κάθε άλλη αναγκαία λεπτοµέρεια».
Οι λεπτομέρειες καθορίστηκαν με την ΥΑ Αριθ.3009/2/23α/Β696/1994 η οποία στο κεφ Α αρθρο 1 παρ. γ καθορίζει ρητά ότι απαιτείται «Πιστοποιητικό ιατρού ειδικότητας νευρολόγου-ψυχιάτρου ή παθολόγου από το οποίο να προκύπτει η κατάσταση της ψυχικής υγείας του»
Το θέμα είναι εξαιρετικά σοβαρό και άπτεται της δημόσιας υγείας αλλά και της δημόσιας τάξης και ασφαλείας. Διεθνώς, κυρίως στις ΗΠΑ αλλά προσφάτως και στην Ευρώπη, παρατηρείται μια αύξηση των εγκλημάτων κατά της ζωής, που σε μεγάλο βαθμό εξαρτώνται από τη δυνατότητα ατόμων με προβλήματα ψυχικής υγείας να έχουν όπλα στην κατοχή τους. Πρόσφατα δε σημειώνουμε το θέμα που είχε προκύψει με τις αθρόες εκδόσεις πιστοποιητικών ψυχικής υγείας για οπλοκατοχή σε μέλη της Χ.Α.
Το συγκεκριμένο γεγονός έχει μερικές εξαιρετικά ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες. Δεν υπάρχει ή δεν έγινε δυνατό να εντοπιστούν από εμένα τουλάχιστον, άλλοι νόμοι ή υπουργικές αποφάσεις που να τροποποιούν τα παραπάνω. Το έγγραφο της ΕΛΑΣ αναφέρει ως σχετικά μόνο την ΥΑ 3009 και το έγγραφο 65080.
Άρα με όσα αυτή τη στιγμή μπορώ να ξέρω, υπάρχει μια μονομερής και μάλλον όχι σύννομη απόφαση της Γεν Δνσης Δημόσιας Υγείας του Υπουργείου Υγείας που κοινοποιείται απ’ ευθείας στην Ελληνική Αστυνομία παρακάμπτοντας του Υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Εκτιμώ ότι η ΕΛΑΣ όχι μόνο δεν υποχρεούται να την εφαρμόσει άλλα καθώς δε φαίνεται σύννομη, υποχρεούται να μην την εφαρμόσει, και όποιες πράξεις προκύψουν από τυχόν εφαρμογή της είναι άκυρες.
Είναι σοβαρό ερώτημα με βάση ποιο σκεπτικό και με βάση ποιά εισήγηση η Δνση ενός υπουργείου που κατ’ αρχήν δεν έχει ευθεία σχέση με το αντικείμενο, προβαίνει σε τέτοιου είδους «επείγουσες» και μάλλον «επιθετικές» αποφάσεις μπαίνοντας σε χωράφια άλλου υπουργείου. Ρωτήθηκαν οι υπεύθυνοι επιστημονικοί φορείς; Ρωτήθηκαν κάποιοι εμπειρογνώμονες; Έγινε κάποια διαβούλευση;
Το βασικό ερώτημα ουσίας όμως είναι κατά πόσον οι συνάδελφοι Γενικοί Ιατροί, αλλά όχι μόνον αυτοί, μαζί τους και οι Νευρολόγοι και οι Παθολόγοι, έχουν την επιστημονική επάρκεια να προβαίνουν σε τέτοιου είδους εκτιμήσεις και να υπογράφουν τέτοιου είδους γνωματεύσεις.
Αν το επιχείρημα ότι κατά τη διάρκεια της ειδικότητάς τους οι Νευρολόγοι κάνουν 6 μήνες και οι Γεν Γιατροί 3 μήνες Ψυχιατρική είναι επαρκές, τότε οι ψυχίατροι που κάνουν 1 χρόνο Νευρολογία και 6 μήνες Παθολογία δικαιούνται να υποστηρίζουν ότι έχουν επάρκεια για τη σε βάθος εκτίμηση και έκδοση πιστοποιητικών για οτιδήποτε αφορά την Επιληψία, τη σκλήρυνση κατά πλάκας, το διαβήτη, την υπέρταση ή τον κάθε είδους καρκίνο συμπεριλαμβανομένης της θεραπείας τους. Είναι έτσι; Προφανώς όχι.
Φυσικά σημειώνω ότι κατά τον χρόνο ειδίκευσης στην Παθολογία δεν περιλαμβάνεται καθόλου χρόνος σε ψυχιατρική κλινική.
Το δεύτερο επιχείρημα είναι το γνωστό, ότι έτσι γίνεται παντού στην εσπερία. Παντού όχι, αλλά ναι γίνεται ας πούμε στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Το ΗΒ είναι περήφανο για το NHS το οποίο διαφημίζει σχεδόν αλαζονικά, τόσο ώστε το περιέλαβε στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου. Τι ειρωνεία όμως που η μπαχαλοΕλλάδα έχει διαχρονικά πολλούς από τους κύριους δείκτες της σε πολύ καλύτερα επίπεδα, συμπεριλαμβανομένης της βρεφικής θνησιμότητας και του προσδόκιμου επιβίωσης στην ηλικία των 65. Νομίζετε ότι κάνω λάθος;
Μια επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Ο.Ο.Σ.Α. ελπίζω να είναι διαφωτιστική τόσο για τη βρεφική θνησιμότητα https://data.oecd.org/healthstat/infant-mortality-rates.htm#indicator-chart όσο και για το προσδόκιμο επιβίωσης https://data.oecd.org/healthstat/life-expectancy-at-65.htm#indicator-chart.
Δεν είναι όλα σωστά στα συστήματα υγείας που προσπαθούμε να αντιγράψουμε ενώ η τήρηση της νομιμότητας χαρακτηρίζει τις δυτικές δημοκρατίες. Λίγη προσοχή δε βλάπτει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση βγάζει μάτι ότι δεν είναι θέμα απροσεξίας αλλά μάλλον ρουσφετολογικής πρεμούρας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
