Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξαν διάσημοι οφθαλμίατροι που συμμετείχαν στο 23ο Διεθνές Συνέδριο Γλαυκώματος, που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα (6 με 9 Απριλίου) με θέμα «Οι νέες εξελίξεις στη φαρμακευτική θεραπεία του γλαυκώματος».
«Το 50% των ασθενών με γλαύκωμα ανοιχτής γωνίας χρειάζονται καθημερινά περισσότερα του ενός κολλυρίου για να φτάσουν στην ενδοφθάλμια πίεση, που δεν είναι βλαπτική για το οπτικό νεύρο τους» αναφέρει ο χειρουργός οφθαλμίατρος, Καθηγητής Οφθαλμολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου κ. Βασίλειος Κοζομπόλης.
«Σε αυτές τις περιπτώσεις, συνεχίζει ο κ.Κοζομπόλης, χρησιμοποιούμε τον σταθερό συνδυασμό φαρμάκων ώστε να αυξηθεί η αποτελεσματικότητα της θεραπείας χωρίς ο ασθενής να είναι υποχρεωμένος να κάνει χρήση και δεύτερο ή τρίτο φαρμακευτικό σκεύασμα με την μορφή κολλυρίου».
Σύμφωνα με τους οφθαλμίατρους όταν είναι βέβαιο ότι ένα φάρμακο δεν είναι αρκετό, δεν θα πρέπει να περιμένουμε για πολύ για την μετάβαση σε ένα σταθερό συνδυασμό φαρμάκων.
Ο σταθερός συνδυασμός φαρμάκων παρέχει σημαντικά οφέλη και πλεονεκτήματα στην καθημερινή κλινική πρακτική με ελάττωση της ενδοφθάλμιας πίεσης (ΕΟΠ). Δηλαδή επιτυγχάνει αυτό που οι οφθαλμίατροι αποκαλούν «πίεση στόχο» δηλ την ενδοφθάλμια πίεση εκείνη που δεν είναι βλαπτική για το οπτικό νεύρο του γλαυκωματικού ασθενούς.
«Ο σταθερός συνδυασμός φαρμάκων μειώνει την ενδοφθάλμια πίεση , ταυτόχρονα υποστηρίζει την ποιότητα της ζωής του ασθενούς, ενώ τον βοηθάει επίσης στην τήρηση της θεραπείας του σε μακροχρόνια βάση» εξηγεί ο κ. Κοζομπόλης.
Ο σταθερός συνδυασμός, όπως τονίστηκε στο συνέδριο από διάσημους οφθαλμίατρους, απλοποιεί το θεραπευτικό σχήμα, το οποίο θα βοηθήσει τον ασθενή να πειθαρχήσει στην μακρόχρονη θεραπεία του. Ένα άλλο πλεονέκτημα του σταθερού συνδυασμού είναι το συγκριτικά μειωμένο κόστος, που με την σειρά του αυξάνει την συμμόρφωση στη θεραπεία του ασθενή και έχει ευεργετικό αντίκτυπο στην οικονομία των εθνικών συστημάτων υγείας.
Η εξατομίκευση της αγωγής, με βάση συγκεκριμένα επιστημονικά κριτήρια, θα οδηγήσει στη χρήση του σταθερού συνδυασμού ή σε άλλες θεραπευτικές επιλογές.
Η ανεκτικότητα στη θεραπεία με τους σταθερούς συνδυασμούς αυξάνεται σημαντικά αφού περιορίζεται η ενόχληση που μπορεί να προκαλέσουν τα συντηρητικά και τα έκδοχα που το κάθε κολλύριο περιέχει.
