Editorial: Το άγριο στίγμα του κορωνοϊού και το επικοινωνιακό χάος

Τελικά πόσο κινδυνεύουμε από αυτόν τον περιβόητο κορωνοϊό, για τον οποίο έχει προειδοποιήσει σε παγκόσμιο επίπεδο ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας; Να υπενθυμιστεί ότι είναι ο ίδιος Οργανισμός που το 2009 είχε προκαλέσει παγκόσμιο πανικό με τη γρίπη των πτηνών, ανεβάζοντας τον κίνδυνο στον υψηλότερο βαθμό, για να έρθουν λίγα χρόνια αργότερα στελέχη του και να δηλώσουν ότι πράγματι υπερέβαλαν με τις τοποθετήσεις τους. Άλλωστε όλοι θυμόμαστε στη μικρή Ελλάδα ότι αγοράσαμε μια δυσθεώρητη ποσότητα εμβολίων για τη γρίπη που είπαμε αμάν να την ξεφορτωθούμε.

Αντίστοιχος πανικός προκαλείται και τώρα με τον κορωνοϊό. Και το επιστημονικό ζήτημα- εάν δηλαδή πράγματι κινδυνεύει η ανθρωπότητα από αυτό το νέο είδος λοίμωξης– είναι ειδικότεροι ημών να αποφανθούν οι επιδημιολόγοι.
Το κοινωνικό στίγμα όμως συνεχίζει να αποτελεί ένα από τα βασικότερα γνωρίσματα αυτής της λοίμωξης.

Ο φόβος άλλωστε ωθεί τους ανθρώπους στις περιπτώσεις αυτές στη φιλαυτία και τους καθιστά αδιάφορους για τη μοίρα των άλλων.

Και είναι ανατριχιαστικό αν ακούσει κανείς τους αυτόπτες μάρτυρες να περιγράφουν τα όσα άκουσαν το πρώτο βράδυ στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ όπου νοσηλεύτηκε το πρώτο επιβεβαιωμένο κρούσμα. Συγγενείς και συνοδοί ασθενών να φωνάζουν έξαλλοι στους διαδρόμους προς κάθε κατεύθυνση, ζητώντας να απομακρυνθεί η ασθενής μην τυχόν και τους κολλήσει τον ιό. Ωσάν η χώρα μας να έχει… εναέρια σύνορα που απαγορεύουν τη διακίνηση κορωνοϊών, καθότι στις δικές μας φλέβες κυλά ένα …ανθεκτικό θεϊκό αίμα που δεν μολύνεται με ιούς.

Ο εγωκεντρισμός αυτός που μετατρέπεται σε στίγμα για όσους είχαν την ατυχία να κολλήσουν τον κορωνοϊό, καθιστά την κοινωνία μας μάλλον αρρωστημένη. Διότι στιγματίζει χωρίς δεύτερη σκέψη μητέρες, παιδιά, συγγενείς και γενικά ασθενείς. Κάτι σαν την περίπτωση των ψυχικών ασθενειών στο Μεσαίωνα.

Αποτελούσαν όχι απλά κοινωνική ντροπή, αλλά φιλοσοφική αναζήτηση. Ενίοτε οι ψυχικές ασθένειες αποδίδονταν στο σατανά που μπήκε μέσα στους ασθενείς, κάτι σαν δαιμονισμένοι δηλαδή. Κάποιες άλλες θεωρίες ήθελαν τους πάσχοντες να είναι απλά αμαρτωλοί. Και κάπως έτσι το κοινωνικό στίγμα μιας ψυχικής νόσου οδήγησε πριν μερικούς αιώνες τους ασθενείς να φυλακίζονται, να τιμωρούνται να εξορκίζονται συχνά και να καίγονται στην πυρά.
Κάπως έτσι τείνει να ριχτεί στην πυρά και ο σημερινός ασθενής που έτυχε να κολλήσει τον κορωνοϊό.

Αντίστοιχα ενδεικτική η περίπτωση της 40χρονης που ήταν το πρώτο κρούσμα στην Αθήνα.
Οι …παντογνώστες, αρκετοί ολιγόψυχοι και μερικοί μικρόψυχοι, φρόντισαν ακόμη και να ενοχοποιήσουν τον τρόπο ζωής της για να αποδώσουν και να εξηγήσουν το πως …«μετέφερε» στη χώρα τον ιό.
Και είναι να απορεί κανείς, αυτή η κοινωνική απέχθεια για τον συνάνθρωπο πώς γεννιέται κάθε φορά που προκύπτει ένα πρόβλημα στη χώρα;

Από την άλλη, ευθύνη φέρουν και οι κυβερνητικοί παράγοντες αλλά και οι διαχειριστές της υπόθεσης «κορωνοϊός», που από την πρώτη στιγμή δεν φρόντισαν να ενημερώνουν σωστά και με ορθά στοιχεία για τα περιστατικά. Αποτέλεσμα ήταν κάθε site, κάθε ΜΜΕ, συχνά αγνώστου… προελεύσεως και ποιότητας, να επικαλείται κάθε είδους πληροφορία για να πουλήσει κυρίως στην άγρια αγορά των ιντερνετικών «χτυπημάτων».

Το επικοινωνιακό χάος που προκλήθηκε ειδικά τις πρώτες ημέρες που έφθασε ο ιός στη χώρα μας, οφείλει η κυβέρνηση και οι υψηλά ιστάμενοι να το διερευνήσουν. Διότι για παράδειγμα εκεί που γνωρίζαμε ελάχιστα στοιχεία για τα περιστατικά, ξάφνου κάποιοι υπεύθυνοι- ανεύθυνοι, διέρρεαν τα ονόματα των θετικών περιστατικών για να «αγοράσουν» γνωριμίες εν μέσω υγειονομικής κρίσης.

Μ αυτά και μ αυτά μάλλον ο κίνδυνος για τη ζωή μας προέρχεται από όλα τα άλλα πάρα από τον κορωνοϊό….
Καλά να είμαστε να αντιμετωπίζουμε ιούς και … κοινωνικές «μολύνσεις» που προέρχονται από κάθε κατεύθυνση!