Editorial: Όταν οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ «κατασκευάζουν» εχθρούς…
Σε μια πολιτισμένη κοινωνία όποιος δε γνωρίζει από άσκηση πολιτικής ή επικοινωνία, φροντίζει είτε να ενημερώνεται, είτε να ακούει…
Στη δική μας Αριστερή κοινωνία, τα πράγματα είναι αλλιώς. Υπουργοί και λοιποί κυβερνώντες δεν ενημερώνονται, δεν ακούνε και φυσικά δεν επιδιώκουν να μάθουν τα απλά, το Α και το Β, της ορθής επικοινωνίας με τους δημοσιογράφους.
Με τον τρόπο αυτό βέβαια μπορούν εύκολα να επιχειρηματολογήσουν ότι δέχονται… πόλεμο από ΜΜΕ και …αργυρώνητους δημοσιογράφους, που στοχεύουν με μια συνωμοσιολογική αντίληψη, να κρύψουν το θεάρεστο έργο της κυβέρνησης. Έτσι βάζουν τους πάντες στο ίδιο τσουβάλι και βγαίνουν και οι Ρομπέν των φτωχών…
Τα απλά, αυτά που μαθαίνει κανείς ακόμη και ως πρωτοετής φοιτητής της επικοινωνίας, δεν τους περνούν καν από το μυαλό. Ή απλά δεν θέλουν, διότι έτσι θα χάσουν το άλλοθι τους πως ενώ οι ίδιοι προσπαθούν, τα πληρωμένα ΜΜΕ τους χτυπούν αλύπητα και δεν προβάλουν το έργο της κυβέρνησης.
Και ιδού πως μπορείς να μεταμορφώσεις απλούς δημοσιογράφους που καταγράφουν τα γεγονότα και αμείβονται με 3 και 60, σε μιας πρώτης τάξης εκπροσώπους του …κεφαλαίου και των πολέμιων της κυβέρνησης.
Δείτε μερικούς απλούς τρόπους:
1) Ως υπουργός, φροντίζεις να στείλεις στις 22:00 το βράδυ το ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ σου με μια σημαντική αλλαγή π.χ. για τα νοσοκομεία. Την ώρα δηλαδή που όλοι οι δημοσιογράφοι, οι κανονικοί που αμείβονται με 3 και 60 όπως προείπαμε, εξαντλημένοι πια από το τρέξιμο της ημέρας, λένε να ξεκουραστούν και να μην κοιμηθούν με τον υπολογιστή τους… αγκαλιά.
Έτσι ουδείς θα πάρει χαμπάρι το περιβόητο νυχτερινό Δελτίο Τύπου σου και φυσικά δε θα το αναδείξει. Έτσι όμως επιτυγχάνεται ο στόχος.
Ως υπουργός βγαίνεις την επόμενη μέρα, κατά προτίμηση στα social media ή με κανένα non paper (άλλη μόδα αυτή πάλι), και κατακεραυνώνεις τους …πληρωμένους δημοσιογράφους που δεν ανέδειξαν την εκπληκτική καινοτομία σου.
2) Πιο αποτελεσματική μέθοδος για να μη δημοσιευτεί ποτέ τίποτε ή να λάβουν οι ανακοινώσεις σου μορφή…μονόστηλου, είναι να στείλεις την ανακοίνωσή σου το βράδυ του Σαββάτου. Και δε θα την αναπαράξουν πολλά ΜΜΕ και θα …βγεις και από πάνω.
3) Άλλος τρόπος για να γίνεις επιτυχημένος υπουργός και όλοι οι σύντροφοί σου να λένε «να ένας επιτυχημένος υπουργός που δέχεται πόλεμο από τα εξαγορασμένα ΜΜΕ», είναι να …κρύψεις καλά μια ανακοίνωσή σου κάπου βαθιά στην ιστοσελίδα του υπουργείου σου.
Έτσι και κανένας δημοσιογράφος δε θα την αντιληφθεί και εσύ θα μπορείς την επόμενη ημέρα και πάλι να εξακοντίσεις κατηγορίες για τους κακούς δημοσιογράφους που δε γράφουν τίποτε για όσα επιτυγχάνονται.
4) Ως επιτυχημένος υπουργός της σημερινής κυβέρνησης μπορείς επίσης να κατηγοριοποιήσεις τους δημοσιογράφους σε αυτούς που είναι στη «μαύρη λίστα» (αυτοί είναι οι εχθροί), σε αυτούς που ανήκουν στη «λευκή λίστα» (άρα είναι φίλοι μας) και στην «ουδέτερη λίστα» (αυτοί που δε μας ενοχλούν κιόλας).
Έτσι θα προσαρμόσεις και τη συμπεριφορά σου ανάλογα. Αν κάποιος δημοσιογράφος της “μαύρης λίστας” τύχει και κάνει κάποια ερώτηση, θα είσαι προετοιμασμένος. Ως υπουργός που δέχεται πόλεμο φυσικά, θα τον αγριοκοιτάξεις και βέβαια θα του απαντήσεις ανάλογα, του τύπου: μάλιστα καταλάβαμε όλοι, από που εκπορεύονται οι ερωτήσεις σας! Υπονοώντας βέβαια ότι κάποιος της αντίπαλης παράταξης, σε …έβαλε να ρωτήσεις κάτι σκοπίμως.
Άλλη μία απόδειξη ότι δέχεσαι πόλεμο, εξασφαλίστηκε. Γιατί άντε τώρα ο έκπληκτος δημοσιογράφος να προλάβει να αρθρώσει λέξη.
5) Επίσης άκρως αποδοτική μέθοδος είναι να μιλάς μόνο στα φίλια Μέσα. Δείχνεις ξεκάθαρα στους πολίτες, που δεν γνωρίζουν την τακτική σου, ότι τα …αστικά ΜΜΕ (όπως θα έλεγε και ο Περισσός), «δε δέχονται να δώσω συνέντευξη και να πω αυτά που θέλω». Άντε μετά να πείσουν οι άλλοι ότι δεν είναι ελέφαντες και ότι εσύ έχεις στο γραφείο σου στοίβα τα αιτήματα για να μιλήσεις.
6) Άλλος ένας έξυπνος τρόπος να γίνει κανείς επιτυχημένος υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ και να αποδεικνύει ότι καταδιώκεται από διάφορους, είναι να ακολουθεί την τακτική «χτύπα πριν προλάβουν οι άλλοι και μάλιστα σε άσχετη χρονική συγκυρία».
Και εξηγώ αμέσως: επιλέγεις μία ημέρα που επικρατεί πανικός. Π.χ. τρομοκρατικά χτυπήματα, δολοφονίες, συλλήψεις, αύξηση φορολογικών μέτρων, απεργίες κ.λ.π. Την ημέρα αυτή λοιπόν προβαίνεις σε ανακοινώσεις. Φυσικά αυτές λαμβάνουν την έκταση που τους αναλογεί, με βάση τα όσα συμβαίνουν στην επικαιρότητα (κάπου άλλο ένα μονόστηλο).
Και βέβαια το έργο επαναλαμβάνεται. Βγαίνεις την άλλη μέρα στα social media και κατακεραυνώνεις όποιον δεν αναπαρήγαγε την είδηση. Στολίζεις και τους δημοσιογράφους δεόντως (του τύπου: όλοι οι πληρωμένοι που τα έχουν αρπάξει από δω και από κει, και που εμείς τους ξεβολέψαμε κ.λ.π.) και το γλυκό έδεσε.
Και κάπως έτσι βρίσκεσαι να είσαι ένας επιτυχημένος υπουργός της κυβέρνησης ο οποίος μάχεται τα συμφέροντα στο χώρο της Υγείας.
Τώρα για την αλήθεια, ποιος ενδιαφέρεται γι’ αυτή…
Άλλωστε όπως έλεγε και ο σοφός Ουμπέρτο Έκο: «Το να έχουμε έναν εχθρό είναι σημαντικό για να ορίσουμε την ταυτότητά μας. Γι’ αυτό όταν ο εχθρός δεν υπάρχει, χρειάζεται να τον κατασκευάσουμε»…