Editorial: Όταν όλοι γνωρίζουν ποιοι είναι «φακελάκηδες» στα νοσοκομεία, αλλά σφυρίζουν αδιάφορα

Σε μια κλειστή κοινωνία όπως είναι ένα νοσοκομείο, λίγο πολύ όλοι γνωρίζουν ποιοι είναι οι λεγόμενοι «φακελάκηδες». Ποιοι γιατροί δηλαδή δε διστάζουν να ζητήσουν ευθέως χρήματα από τους ασθενείς ή έστω να το υπαινιχθούν.

Οι φακελάκηδες αυτοί είναι γνωστοί. Στους συναδέλφους τους, στη διοίκηση των νοσοκομείων και φυσικά στους ασθενείς που καλούνται να πληρώσουν σε μια εξαιρετικά δύσκολη στιγμή της ζωή τους.

Και είναι να απορεί κανείς, πως ενώ αυτοί οι παραδόπιστοι γιατροί είναι γνωστοί σε όλους, κανείς δεν τους τιμωρεί;

Και τα ονόματα όσων παίρνουν φακελάκια είναι τόσο γνωστά σε όλους που αρκεί κανείς να κάνει ένα απλό ερώτημα, όπως κάνουν όλοι οι ασθενείς όταν θέλουν να χειρουργηθούν και δε γνωρίζουν τίποτε για το γιατρό που θα τους αναλάβει.

Αρκεί κανείς να ρωτήσει λοιπόν: «είναι καλός ο τάδε γιατρός». Η απάντηση στις περιπτώσεις αυτές ακόμη και από τον πιο απλό υπάλληλο του νοσοκομείου, έρχεται σχεδόν αυθόρμητα: «Καλός είναι αλλά παίρνει φακελάκια».

Η κρίση έφερε θράσος στους φακελάκηδες

Και η κατάσταση λόγω της κρίσης φαίνεται πως έχει ξεφύγει τα τελευταία χρόνια.
Οι «φακελάκηδες» έχουν αποθρασυνθεί.

Χαρακτηριστικό είναι πρόσφατο περιστατικό στο οποίο εμπλέκεται μεγαλογιατρός με οφίτσια σε μεγάλο δημόσιο νοσοκομείο και το οποίο περιέγραφε σοκαρισμένη ασθενής στο HealthReport.gr.
Πήγε λοιπόν η ασθενής με τον φάκελο της στο γραφείο του γιατρού στον οποίο εσωκλείονταν 500 ευρώ.

Εκείνος με χαρακτηριστική άνεση ανοίγει τον φάκελο,  βλέπει το …πενιχρό ποσό και πετά όλο θράσος τον φάκελο πίσω στην ασθενή λέγοντας: «Για υδραυλικό με πέρασες;»

Εκείνη σοκαρισμένη, πήρε τον φάκελό της και επέστρεψε λίγο αργότερα με έναν πιο γεμάτο…

Τέτοια περιστατικά είναι γνωστά και συνηθισμένα στα δημόσια νοσοκομεία.
Γιατί οι φακελάκηδες γιατροί δεν έχουν συναίσθημα. Ούτε σκέφτονται εάν θα εκθέσουν το ιατρικό επάγγελμα ή αν θα πληγώσουν τους ασθενείς. Αυτοί κάνουν τη …δουλειά τους.

Και όπως φαίνεται δεν έχουν και φόβο, καθώς και να πιαστούν στα πράσα, θα καταδικαστούν το πολύ σε μερικούς μήνες, και θα επιστρέψουν ξανά στο σύστημα, ή στη χειρότερη περίπτωση θα πάρουν μεταγραφή στον ιδιωτικό τομέα.

Παρότι οι λίστες χειρουργείων που η ηγεσία του υπουργείου Υγείας έχει «στήσει» στα νοσοκομεία είναι ένα πρώτο θετικό βήμα, φαίνεται πως δεν επαρκεί. Και αυτό διότι έχουν ξεπεραστεί γρήγορα από τους επιτήδειους με το φακελάκι οι οποίοι επικαλούνται τα επείγοντα περιστατικά.

Τώρα ποια είναι η λύση σε αυτό το μαύρο και νοσηρό φαινόμενο στα νοσοκομεία, αυτή θα πρέπει να τη βρουν οι δύο υπουργοί Αν.Ξανθός και Π.Πολάκης που είναι και γιατροί και γνωρίζουν καλύτερα πρόσωπα και πράγματα…

Αντί λοιπόν να κατηγορούν το ιατρικό προσωπικό στο σύνολό του, ας βάλουν νέους κανόνες που να μπορούν να τηρηθούν. Εξάλλου από λόγια χορτάσαμε…Οι πράξεις μας λείπουν.

Διότι η διαφθορά δεν είναι “κοινωνικό φαινόμενο” αλλά έλλειψη φόβου και τιμωρίας…