Πληθαίνουν τα κρούσματα βίας κατά γιατρών στα δημόσια νοσοκομεία
Τα κρούσματα βίας κατά των γιατρών αυξάνονται πλέον και στην Ελλάδα
Πληθαίνουν μέρα με τη μέρα τα κρούσματα βίας κατά γιατρών και νοσηλευτών στα δημόσια νοσοκομεία. Ειδικά το υγειονομικό προσωπικό των Τμημάτων Επειγόντων Περιστατικών, που «πρωτοστατούν» στα περιστατικά λεκτικής ή σωματικής βίας εκπέμπει sos.
Πλέον το φαινόμενο της βίας και των επιθέσεων εξαπλώνεται και στην χώρα μας γεγονός που έχει κινητοποιήσει τους Ιατρικούς Συλλόγους ζητώντας τη λήψη άμεσων μέτρων.
Ενδεικτικό είναι ότι στη Θεσσαλονίκη, με πρωτοβουλία του προέδρου του ΙΣΘ Νίκου Νίτσα, άρχισε η καταγραφή όλων των περιστατικών βίας κατά των γιατρών χωρίς γραφειοκρατικά ή άλλα προσκόμματα, από τον ίδιο τον ΙΣΘ, σε ειδική φόρμα στη ιστοσελίδα του ΙΣΘ.
Μάλιστα, τον Φεβρουάριο του 2019 ο κ. Νίτσας είχε ζητήσει από το υπουργείο Υγείας να λάβει άμεσα μέτρα προστασίας των γιατρών που υπηρετούν στο ΕΣΥ σε όλα τα επίπεδα και να προχωρήσει στις απαιτούμενες ενέργειες, σε συνεργασία με το υπουργείο Δικαιοσύνης, ώστε κάθε είδους βία στα νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας απέναντι σε γιατρούς και προσωπικό να αποτελεί ιδιώνυμο αδίκημα.
Αυξάνονται τα κρούσματα βίας
Σύμφωνα με στοιχεία από τον ΠΟΥ σε κάποια μορφή βίας έχει εκτεθεί το 62% των επαγγελματιών υγείας ενώ σωματική βία έχει υποστεί σε κάποια στιγμή της εργασίας ποσοστό που κυμαίνεται από 8% έως 38%, ανάλογα με τη χώρα, την ειδικότητα, τον χώρο εργασίας και το ωράριο.
‘Όπως ανέφερε στη διάρκεια εκδήλωσης του Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της 87ης ΔΕΘ ο διευθυντής ΔΕΠ του Ιπποκρατείου Βασίλης Ντούρος «πολύ συχνά ασθενείς ή συνοδοί, μας φωνάζουν «εγώ σε πληρώνω», ενώ καταγράφονται προπηλακισμοί, ξυλοδαρμοί κ.λπ.
Σε πολλές περιπτώσεις γιατροί χρειάστηκαν γιατρούς για κατάγματα και χτυπήματα στα πλευρά, γεγονός πολύ λυπηρό για λειτουργούς της υγείας, οι οποίοι επέλεξαν να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, ύστερα από χρόνια εκπαίδευσης, για να βοηθήσουν συνανθρώπους τους αλλά τελικά βρέθηκαν οι ίδιοι να είναι τραυματίες και να χρειάζονται περίθαλψη» ανέφερε ο κ. Ντούρος σημειώνοντας ότι δράστες των επιθέσεων συνήθως δεν είναι ασθενείς αλλά οι συνοδοί τους.
Ανέφερε επίσης ότι οι ασθενείς που επιτίθενται συνήθως είναι περιπατητικοί και το θέμα τους θα μπορούσε να είχε λυθεί σε μία δομή Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας και όχι στο τριτοβάθμιο νοσοκομείο, ενώ έχει παρατηρηθεί ότι όσοι αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα υγείας δημιουργούν τα λιγότερα «παρατράγουδα».
Ο κ. Ντούρος τόνισε ότι οι γιατροί δεν φοβούνται τις διαδικασίες δημοσιοποίησης των περιστατικών βίας ωστόσο είναι λειτουργοί της υγείας, υπηρετούν τους ασθενείς και δεν θέλουν να στρέφονται εναντίον τους.
Τι γίνεται στη Δανία
Ο ψυχίατρος Δημήτριος Δανιήλ, αναφερόμενος στην εμπειρία του από νοσοκομείο της Δανίας όπου εργάστηκε, σημείωσε ότι υπήρχε μια συσκευή πανικού σε κάθε δωμάτιο, η οποία σε περιπτώσεις βίας ηχούσε συναγερμό σε όλο το νοσοκομείο και οφείλανε όλοι οι γιατροί να συντρέξουν προς βοήθεια και μαρτυρία της επίθεσης.
Τέλος, σημείωσε ότι στη Δανία αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, η επίθεση σε λειτουργό της υγείας είναι ιδιώνυμο αδίκημα και αυτομάτως ο δράστης οδηγείται στη φυλακή, χωρίς μηνύσεις.