Ο πόνος στο πέλματα βασανίζει οκτώ στους δέκα ανθρώπους με αρνητικές συνέπειες στην ποιότητα της ζωής τους και την καθημερινότητά τους.
Αυτό δεν είναι τυχαίο καθώς τα πέλματα απορροφούν τους κραδασμούς σε κάθε μας βήμα, σηκώνοντας 1,5 φορές το σωματικό βάρος μας όταν βαδίζουμε. Επίσης αποτελούνται από 26 οστά, 33 αρθρώσεις και πέντε συνδέσμους, επομένως υπάρχουν πολλές δομές που μπορεί να τραυματισθούν.
Πόνος στα πέλματα: Οι συνηθέστερες αιτίες
«Είναι πολλές και διαφορετικές, και κάθε μία χρειάζεται ειδική αντιμετώπιση», απαντά ο φυσικοθεραπευτής-χειροθεραπευτής Γιώργος Κακαβάς
Η πελματιαία απονευρωσίτιδα (plantar fasciitis) οφείλεται σε φλεγμονή στην πυκνή, ινώδη ταινία που εκτείνεται σε όλο το πέλμα, ενώνοντας το οστό της πτέρνας με τα δάκτυλα.
Οι πάσχοντες από αυτήν μπορεί να πονάνε σε όλο το πέλμα, αλλά ιδιαίτερα στο εσωτερικό τμήμα της φτέρνας.
Η πελματιαία απονευρωσίτιδα είναι πιο συχνή στις ηλικίες άνω των 40 ετών, σε όσους έχουν πλατυποδία, σε όσους εργάζονται ή έχουν ως χόμπι δραστηριότητες που απαιτούν πολύωρη ορθοστασία, στους αθλητές και στα υπέρβαρα και παχύσαρκα άτομα.
Η αντιμετώπισή της συνίσταται σε:
ανάπαυση,
παγοθεραπεία και
φυσικοθεραπεία
Η μεταταρσαλγία (metatarsalgia) μπορεί να έχει πολλούς αιτιολογικούς παράγοντες, αλλά συνήθως σχετίζεται με ανατομικά προβλήματα του άκρου πόδα και του αστραγάλου.
Η αντιμετώπισή της συμπεριλαμβάνει:
ανάπαυση,
παγοθεραπεία
πιεστική περίδεση του ποδιού,
χρήση ειδικών ορθωτικών πελμάτων (πάτων) στα παπούτσια και
ειδικά σχεδιασμένη φυσικοθεραπεία.
Η οπίσθια κνημιαία τενοντίτιδα (posterior tibial tendonitis) μπορεί να προκληθεί από οξύ τραυματισμό (π.χ. μια πτώση) που θα προκαλέσει ρήξη (μικρή ή μεγάλη) ή φλεγμονή στον τένοντα του οπίσθιου κνημιαίου μυός.
Ο τένοντας αυτός μπορεί να τραυματιστεί και από την υπέρχρηση, π.χ. σε ανθρώπους που ασχολούνται με αθλήματα υψηλής πρόσκρουσης (π.χ. μπάσκετ, τένις, ποδόσφαιρο).
Η οπίσθια κνημιαία τενοντίτιδα εκδηλώνεται συχνότερα στις γυναίκες και στις ηλικίες άνω των 40 ετών. Άλλοι παράγοντες κινδύνου είναι η παχυσαρκία, ο διαβήτης και η υπέρταση.
Και σε αυτή την περίπτωση απαιτούνται ανάπαυση, ψυχρά επιθέματα, ορθωτικά πέλματα (πάτοι) στα παπούτσια και ειδική φυσικοθεραπεία, αλλά η αποθεραπεία μπορεί να διαρκέσει αρκετό καιρό.
Το διάστρεμμα στην βάση του μεγάλου δακτύλου του ποδιού (turf toe) αναπτύσσεται έπειτα από βίαιη υπερέκταση του μεγάλου δακτύλου. Αυτό μπορεί να συμβεί κυρίως σε αθλητές (π.χ., όταν ένας ποδοσφαιριστής αστοχήσει και αντί να κλωτσήσει τη μπάλα, κλωτσάει με δύναμη το έδαφος).
Όπως σε όλες τις αθλητικές κακώσεις, έτσι και εδώ συνιστάται ανάπαυση, ψυχρά επιθέματα (παγοθεραπεία), συμπίεση και ανύψωση του ποδιού.
Το σύνδρομο του ταρσιαίου σωλήνα (tarsal tunnel syndrome) εκδηλώνεται όταν συμπιεστεί από οστό ή ιστό ένα κύριο νεύρο του ποδιού (λέγεται οπίσθιο κνημιαίο νεύρο).
Η εμφάνιση του συνδρόμου είναι πιο συχνή στα άτομα με πλατυποδία, στα άτομα με αρθρίτιδα, έπειτα από έναν τραυματισμό (π.χ. διάστρεμμα αστραγάλου), στους πάσχοντες από ορισμένα νοσήματα (π.χ. διαβήτης) κ.λπ.
Τα συμπτώματα μπορεί να επιδεινώνονται με την ορθοστασία ή τη βάδιση και να υποχωρούν με την ανάπαυση. Μπορεί επίσης να διαταράσσουν τον ύπνο. Η θεραπεία συμπεριλαμβάνει ανάπαυση, παγοθεραπεία, ακινητοποίηση και φυσικοθεραπεία.
