Είναι κάτι παραπάνω από σαφές ότι το ΕΣΥ δεν αποτελεί ελκυστικό προορισμό για τους ιατρούς.
Είναι επίσης σαφές ότι το Υπουργείο Υγείας προσπαθεί να κάνει δελεαστικότερη την εργασία στο δημόσιο, ώστε να προσεγγίσει όσο περισσότερους ιατρούς είναι δυνατόν. Προς αυτή την κατεύθυνση προφανώς, κινείται το νέο νομοσχέδιο, το οποίο πήρε και το όνομα της Αναπληρώτριας Υπουργού Υγείας κας Γκάγκα.
Σε κίνητρο, σύμφωνα με τις προθέσεις του υπουργείου, ανάγεται η ευελιξία των νοσοκομειακών ιατρών να απασχολούνται και σε ιδιωτικές δομές.
Όποιος μελετήσει διεξοδικά το νομοσχέδιο Γκάγκα θα αντιληφθεί ότι όλο αυτό δεν γίνεται χωρίς όρους και εις βάρος της εργασίας στο δημόσιο τομέα, αφού σύμφωνα με το άρθρο 10, π.χ. αν κάποιος ιατρός επιθυμεί να πραγματοποιήσει έναν αριθμό επεμβάσεων σε ιδιωτικό φορέα, θα πρέπει πρώτα να έχει πραγματοποιήσει αντίστοιχο αριθμό εντός της δομής στην οποία υπηρετεί. Το κατά πόσο όλο αυτό μπορεί να περιφρουρηθεί είναι αμφίβολο, αλλά όχι αντικείμενο του παρόντος άρθρου.
Μα, σε αρκετά μέρη ΔΕΝ υπάρχουν ιδιωτικές κλινικές!!! Άρα πως μπορεί ένα τέτοιο μέτρο να λειτουργήσει ως ελκυστικό για ιατρούς που θέλουν να υπηρετήσουν σε νησιά, όπως στην Λήμνο; Και δεν φτάνει μόνο αυτό.
Αφού το μέτρο που περιγράφει το άρθρο 10 μπορεί να υλοποιηθεί μόνο σε μεγάλα αστικά κέντρα (όπου και θα εμφανισθούν ιατροί που θέλουν να κάνουν χρήση του μέτρου), τότε τα νοσοκομεία απομακρυσμένων περιοχών δεν θα έχουν καμία τύχη, μιας και θα υπάρχει ένας ακόμα λόγος για να μην τα επιλέξει κάποιος. Τζίφος, λοιπόν.
Πάμε τώρα στην περίπτωση του θεσμού του προσωπικού ιατρού. Στην Λήμνο, όπως και σε αρκετές άλλες περιοχές της χώρας, κανείς ιδιώτης ιατρός δεν δέχτηκε να κάνει σύμβαση. Στην προσπάθεια να βρεθεί μια λύση από το υπουργείο υγείας, στο νησί ορίστηκαν δύο ιατροί που υπηρετούν σε τοπικά κέντρα υγείας ως προσωπικοί ιατροί.
Πρώτον, κανείς από τους δύο αυτούς ιατρούς δεν υπηρετεί στο αστικό κέντρο του νησιού με αποτέλεσμα να πρέπει οι ασθενείς να τους επισκέπτονται στο χωριό που είναι τα αντίστοιχα κέντρα υγείας. Ανάποδα πράγματα.
Δεύτερον, οι ιατροί αυτοί εργάζονται σε πρωινό ωράριο, οπότε δεν είναι καθόλου ευέλικτοι ώστε να τους επισκεφτούν ασθενείς που θα ήθελαν ένα απογευματινό ραντεβού. Δεν συζητούμε την περίπτωση που (όπως περιγράφει το αντίστοιχο έγγραφο για την λειτουργία του προσωπικού ιατρού), αν ένας ασθενής χρειάζεται να επισκεφτεί το νοσοκομείο του νησιού που εδρεύει στην πρωτεύουσα Μύρινα, θα πρέπει πρώτα να μεταβεί στο απομακρυσμένο χωριό που βρίσκεται ο προσωπικός του ιατρός και από εκεί να παίρνει το παραπεμπτικό, ώστε να ξαναγυρίσει στην πρωτεύουσα και να πάει στο νοσοκομείο.
Τρίτον, όπως γνωρίζουμε, ο κάθε προσωπικός ιατρός μπορεί να εγγράψει στο πελατολόγιο του μέχρι και 2000 ασθενείς. Άρα οι δύο ιατροί της Λήμνου που συμμετέχουν στο θεσμό μπορούν να ικανοποιήσουν μέχρι και 4000 ασθενείς, Το πρόβλημα είναι ότι ο πληθυσμός της Λήμνου σύμφωνα με την πιο πρόσφατη απογραφή είναι 16458!!!
Αυτά είναι μικρά παραδείγματα που πρέπει να λάβει πολύ σοβαρά υπόψη η ηγεσία του Υπουργείου Υγείας αν θέλει να επικαλείται πως παλεύει ώστε και ο τελευταίος πολίτης αυτής της χώρας να απολαμβάνει αξιοπρεπείς υπηρεσίες υγείας.