Πολιτική ΥγείαςΡεπορτάζ υγείαςΣυνεντεύξεις - Άρθρα

Προσωπικός γιατρός: Σχέδιο νόμου με απόλυτο κενό λογικής – Οι πωλητές φαρμάκων και οι αλλαγές στην Πρωτοβάθμια

Γράφει ο Ειδικός Παθολόγος, Γεώργιος Μπαρμπουνάκης

Πρόσφατα κατατέθηκε νέο σχέδιο νόμου για την αναμόρφωση της πρωτοβάθμιας. Σε αυτό φαίνεται ότι υπάρχουν οι παθογένειες του προηγούμενου σχεδίου, αλλά μετά από υποτυπώδη εφαρμογή σχεδόν δύο ετών, αντί να θεραπευτούν, έρχονται να πολλαπλασιασθούν.

Σύμφωνα με τον προηγούμενο νόμο, ο πολίτης υποχρεούνταν να επιλέξει ιατρό στην πρωτοβάθμια, για να μην έχει ποινές στην αποζημίωση τόσο εξετάσεων, όσο και φαρμάκων. Παρατηρήσαμε ότι η επιλογή συχνά γίνονταν σε χώρο παροχής φαρμάκων, από τυχαίο υπάλληλο που ενεργούσε εν είδη λογιστή και κατόπιν κρατικής αμοιβής. Οι επιλεγόμενοι “προσωπικοί” ιατροί, τις περισσότερες φορές υπηρετούσαν ακόμη και σε δημόσιες δομές που δεν υπήρχε πρόσβαση από τους ασθενείς ή και οι ίδιοι οι ιατροί εξαιτίας φόρτου εργασίας, αδυνατούσαν να εξυπηρετήσουν.

Το υπουργείο αφού δεν κατάφερε να προσελκύσει το απαραίτητο ιατρικό προσωπικό, στο πρόσφατο σχέδιο νόμου προβλέπει ότι στην πρωτοβάθμια μπορούν να συμμετέχουν και ιατροί εκτός του θεσμού, αλλά κατόπιν αμοιβής από τους ίδιους τους ασθενείς, πράγμα που γίνονταν ούτως ή άλλως στο παλαιό πρόγραμμα αφού δεν έβρισκαν τον ιατρό της επιλογής τους. Πλέον όμως ορίζει ανειδίκευτους και τυπικά ειδικευόμενους στο τέλος της ειδικότητας, ως συμβαλλόμενους στον “προσωπικό ιατρό”.

Προσωπικός γιατρός με προβλήματα στο σχέδιο νόμου

Η κρατική στρατηγική υγείας -παρότι η Ελλάδα διαθέτει την μεγαλύτερη αναλογία σε ιατρικό προσωπικό ανά 1000 κατοίκους- κατάλαβε σε απόλυτους αριθμούς την ανεπάρκεια της σε πρόληψη, αγνοώντας όμως και πάλι το υπάρχον δυναμικό που καλύπτει στωικά τόσα χρόνια τον πολίτη, ουσιαστικά χωρίς κρατική μέριμνα.

Στο νέο σχέδιο νόμου προτείνεται θεραπεία του προβλήματος με οικονομικά θέλγητρα για παραγωγή νέων ιατρών στην πρωτοβάθμια, τα οποία είναι φυσικά ανεπαρκέστατα σε σχέση με τον διεθνή ανταγωνισμό, αλλά κυρίως δεν αντιμετωπίζουν την καρδιά του προβλήματος.

Γιατί για να ειδικευτεί ένας νέος Παθολόγος, πρέπει να έχει υποτυπώδεις συνθήκες εργασίας στην ειδικότητα, και μετέπειτα εργασιακά δικαιώματα. Το επίδομα είναι τρύπιος κουβάς όταν το κράτος αφήνει το προσωπικό χωρίς μέριμνα για τα εργατικά ατυχήματα, τους παρέχει προσχηματική εκπαίδευση και η πρωτοβάθμια ανήκει στους πωλητές φαρμάκων.

Στο σχέδιο νόμου υπάρχει απόλυτο κενό λογικής, καθώς σε αυτό συναντάμε ποινές στους προσωπικούς ιατρούς που δεν θα καλύπτουν εξετάσεις εθνικού στόχου, την ίδια ώρα που το κράτος προγραμματίζει να μειώσει τον προϋπολογισμό για αυτές στους εργαστηριακούς. Είναι σαν να λέει το υπουργείο, “οι γιατροί θα κρίνονται αυστηρά αν ζητούν εξετάσεις και μετά αν δεν τις γράψουν θα τιμωρούνται” .

Επίσης σε άρθρο του νόμου προβλέπεται να υπάρχουν προληπτικές ή κοινές δράσεις υγείας από φαρμακοποιούς, που μάλιστα θα αποζημιώνονται από το κράτος. Φυσικά μπορεί να ενισχύεται το εμπορικό κομμάτι που θέλουν να περάσουν κάποιοι παράγοντες της αγοράς (με τρόπο που χωρίς σαφή ιατρική αιτία καλύπτονται άλλωστε και τα εμβόλια της γρίπης φέτος) αλλά τα σημεία πώλησης φαρμάκων δεν έχουν καμία συνάφεια με τον θεσμό της πρωτοβάθμιας. Αντίθετα, έτσι νέοι συνάδελφοι απαξιώνονται οριζόντια και μεταναστεύουν με γρηγορότερους ρυθμούς.

Θα ήταν πολύ χρησιμότερο αν αντί ποινών, τα χρήματα που προβλέπονται να για δίνονται στα φαρμακεία για κάλυψη δράσεων υγείας, να δίνονταν στην πρωτοβάθμια με μορφή μπόνους παραγωγικότητας ανάλογα με προληπτικούς δείκτες υγείας όπως πχ στην Γαλλία.

Θεωρώ πολύ σημαντικό ο παράγοντας της πρωτοβάθμιας να αντιμετωπίζεται επιστημονικά, με ειδικευμένο προσωπικό, σε ένα πρόγραμμα που θα συμμετέχουν όλοι οι πολίτες ασχέτως ασφαλιστικής ικανότητας και ηλικίας. Επίσης ο “Προσωπικός ιατρός” πρέπει να απεξαρτηθεί από εμπορικά σημεία πώλησης φαρμάκων. Διαφορετικά θα χαθεί και αυτό το νέο στοίχημα για την πρωτοβάθμια ΚΑΙ την ειδικότητα της Παθολογίας.

Σχετικά Άρθρα

Back to top button