Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια μία σειρά Νόμων έχουν προκαλέσει τεράστιες ζημιές στα Φαρμακεία συνολικά και κατ΄ επέκταση στην πρόσβαση του κόσμου στο απαραίτητο φάρμακο.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Νόμος 4254/2014 (Νόμος Χατζηδάκη-Γεωργιάδη). Ο Νόμος αυτός:
•Κατήργησε τις αποστάσεις στις αδειοδοτήσεις Φαρμακείων παρόλο που αυτές είχαν κριθεί απαραίτητες τόσο από το ΣτΕ (2003) όσο και από το Ανώτατο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (2010), αφού εξασφάλιζαν ότι τα Φαρμακεία θα ανοίγουν εκεί που τα χρειάζεται περισσότερο ο κόσμος και όχι εκεί που εξυπηρετεί μόνο το στενό συμφέρον του φαρμακοποιού.
•Απελευθέρωσε (απορρύθμισε) το ωράριο λειτουργίας των Φαρμακείων με συνέπεια να πληγούν σοβαρά οι διημερεύσεις και οι διανυκτερεύσεις (υπηρεσίες που ασκούν τα Φαρμακεία).
Παρόλο που αυξήθηκε ο αριθμός των Φαρμακείων που λειτουργούν συγκεκριμένες ώρες της ημέρας που έτσι κι αλλιώς όμως ήδη πολλά Φαρμακεία ήταν ανοιχτά, αυτό έγινε με το να μειωθεί αισθητά ο αριθμός των Φαρμακείων που εξυπηρετούν τις υπόλοιπες ώρες. Μόνο που και τότε χρειάζεται κόσμος ένα Φαρμακείο και έτσι εξαιτίας του ελεύθερου ωραρίου σήμερα ταλαιπωρείται αφάνταστα να βρει.
•Επέτρεψε την πολυϊδιοκτησία Φαρμακείων από ένα άτομο, με συνέπεια να κλείσει την πόρτα εισόδου νέων ανεξάρτητων επιστημόνων στον χώρο. Τις κενές θέσεις ίδρυσης Φαρμακείων μπορούν πλέον να τις κατέχουν κάποιοι τυχερότεροι, πιθανόν γηραιότεροι και ευπορότεροι συνάδελφοι σε απεριόριστους αριθμούς, κλείνοντας όμως με αυτόν τον τρόπο έτσι το επάγγελμα σε νεότερους συναδέλφους που έχουν περισσότερο ανάγκη να έχουν πρόσβαση με ισότιμους όρους.
•Επέτρεψε τη συστέγαση Φαρμακείων με άλλα καταστήματα με συνέπεια να εκθέτει νέους και απροστάτευτους φαρμακοποιούς στην εκμετάλλευση από ισχυρότερους εταίρους οι οποίοι θα μπορούν μέσω των ειδικών συμφωνητικών συνεργασίας που επιβάλουν εκ θέσεων ισχύος να τίθενται αφανείς “συνέταιροί” τους.
Αυτό αλλοιώνει τον ανεξάρτητο χαρακτήρα των Φαρμακείων υποκρύπτοντας έτσι κινδύνους σύγκρουσης ρόλων και συνεπώς εμφάνισης εστιών διαφθοράς σε βάρος του συμφέροντος των ασφαλισμένων και των Ασφαλιστικών Ταμείων.
Ταυτόχρονα ακροβατεί στα όρια της παρανομίας καθώς Αποφάσεις Ανωτάτων Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων (Μάιος 2009) ορίζουν ρητώς ότι η Πολιτεία οφείλει να μεριμνεί ώστε ο φαρμακοποιός που κατέχει Φαρμακείο να χαίρει απόλυτης ανεξαρτησίας στη λειτουργία και διαχείριση του Φαρμακείου του.
•Πίεσε να εξωθηθούν οι φαρμακοποιοί από επιστήμονες υγείας που προστατεύουν τον κόσμο σε στυγνοί έμποροι με το ζόρι (βλ. ασυδωσία e-shop) με όλους τους τεράστιους κινδύνους που εγκυμονεί αυτό για τη Δημόσια Υγεία και την ασφάλεια του κόσμου.
•Επιχείρησε να εξομοιώσει διαχειριστικά μία μερίδα φαρμάκων (Μη Υποχρεωτικώς Συνταγογραφούμενα – ΜΥΣΥΦΑ) με κοινά καταναλωτικά προϊόντα, παρά τις περί του αντιθέτου έντονες προειδοποιήσεις τόσο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (Π.Ο.Υ.-2012) όσο και διεθνών Στατιστικών Οίκων (I.M.S.).
Ακόμα και η μερική απορρύθμιση (απελευθέρωση) που τελικά επιβλήθηκε σε αυτά ήταν αρκετή για να ζήσουμε το φιάσκο με ραγδαίες αυξήσεις τιμών ΜΥΣΥΦΑ που έλαβαν χώρα .
Αυτό εξέθεσε ανεπανόρθωτα στα μάτια της κοινής γνώμης την τότε ηγεσία του Υπ. Ανάπτυξης και συνολικά τη συγκυβέρνηση, αλλά το κακό για την τσέπη του κόσμου είχε γίνει.
Πρόσφατα μάλιστα έγινε και η αποκάλυψη της αυθεντικής Έκθεσης της Επιτροπής Ανταγωνισμού της Ε.Ε. και του ΟΟΣΑ, η οποία ξεμπρόστιασε την πλεκτάνη που είχε στηθεί σε βάρος πολιτών και φαρμακοποιών, αφού τάσσεται ρητά εναντίον της απελευθέρωσης των Φαρμακείων αλλά και στα επιμέρους και των ΜΥΣΥΦΑ.
Αποδείχθηκε έτσι δυστυχώς ότι η απελευθέρωση στα Φαρμακεία όχι μόνο δεν είναι λύση σε προβλήματα αλλά η ίδια αποτελεί πηγή προβλημάτων και πρέπει να αποφεύγεται ή να αντιστρέφεται (να επαναφέρονται δηλαδή ρυθμίσεις).
Και αυτό ήρθε να προστεθεί και σε άλλες επιθέσεις εναντίον των Φαρμακείων όπως η απελευθέρωση των συμπληρωμάτων διατροφής και των βρεφικών γαλάτων παρά τις περί του αντιθέτου προειδοποιήσεις επιστημόνων και Ανωτάτων Δικαστηρίων, οι μειώσεις των ποσοστών κέρδους κλπ. οι οποίες δεν πρόσφεραν τίποτα απολύτως στον κόσμο αλλά απλά και μόνο έκαναν “εξυπηρετήσεις” και μαυρογυαλούρικα ρουσφέτια σε ημέτερους στυλοβάτες της συγκυβέρνησης όπως τα Πολυκαταστήματα και τα Σούπερ-Μάρκετ και οι πολυεθνικές φαρμάκου.
Και για όλα τα παραπάνω αποκλειστικά υπόλογη είναι η σημερινή συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας, και υπόλογη θα είναι και οποιαδήποτε Κυβέρνηση προκύψει μετά τις εκλογές αν τυχόν επιδείξει αδράνεια στην αποκατάσταση των ζημιών και των αδικιών της περασμένης 4ετίας.
Αυτό είναι ένα επώδυνο αλλά διδακτικό μάθημα που λάβαμε όλοι μας από τη σημερινή “κρίση” και έχουμε χρέος απέναντι στον εαυτό μας να το θυμόμαστε καλά όταν θα βρεθούμε μπροστά στις κάλπες στις 25-1-2015.
